Arrestaasje fan Jezus

De arrestaasje fan Jezus is in sintraal foarfal yn it Kristendom dat beskreaun stiet yn de fjouwer kanonike evangeeljes (Mattéus, Markus, Lukas en Jehannes) fan it Nije Testamint. Jezus, in garismatyske preker, dêr't kristenen fan leauwe dat er de Soan fan God is, waard arrestearre troch de timpelwacht fan de Sanhedrin yn it hôf fan Getsémané. It barde justjes nei de Lêste Nachtmiel, dêryn't Jezus syn lêste preek joech, en daliks nei de tút fan Judas, dat tradisjoneel as ferrie sjoen wurdt om't Judas foar jild Jezus oan de hegepreesters útlevere ha soe. Dat foarfal late einlings, neffens de evangeeljes, ta de krusiging fan Jezus.
De arrestaasje late daliks ta it ûnderfreegjen fan him troch de Sanhedrin, dêryn't hja him ta dea feroardielden en hannigen him de folgjende moarns oer oan Pontius Pilatus, de Romeinske prefekt fan Judéa. Neffens kristlike teologen binne de foarfallen fan it Lêste Nachtmiel ôf oant de krusiging en de opstanning fan Jezus ferwiisd ta de Passy.
Yn it Nije Testamint einigje alle fjouwer evangeeljes ta in útwreide beskriuwing fan Jezus syn arrestaasje, rjochtsaak, krusiging, begraving en opstanning. Yn eltse evangeelje wurde dy fiif foarfallen mear beskreaun as de oare foarfallen yn de evangeeljes.